தூக்குதண்டனை-சட்டமன்ற தீர்மானம்: முதலமைச்சருக்கே அதிகாரம் இருக்கும் போது நடுவண் அரசிடம் கெஞ்சலாமா?

"3 பேரின் மரண தண்டனையை ஆயுள் தண்டனையாகக் குறைக்கும்படி தமிழக சட்டப்பேரவையில் தீர்மானம் நிறைவேற்றப்பட்டது. தமிழக மக்களின் உணர்வுகளுக்கு மதிப்பளித்து தீர்மானம் கொண்டுவருவதாக முதல்வர் தெரிவித்தார். பேரவையில் ஜெயலலிதா கொண்டு வந்த தீர்மானம் ஒருமனதாக நிறைவேறியது. கருணை மனுக்களை பரிசீலித்து குடியரசுத் தலைவர் நடவடிக்கை எடுக்கும்படி இந்தத் தீர்மானம் கொண்டுவரப்பட்டது. பேரவைத் தீர்மானத்தை குடியரசுத் தலைவருக்கு அனுப்பி வைக்க ஏற்பாடு செய்யப்படும் என்று உடனே தெரிவிக்கப்பட்டது." என செய்திகள் தெரிவிக்கின்றன.

"கருணை மனு இந்திய அரசமைப்புச் சட்டம் 72-ன் கீழ் குடியரசுத் தலைவருக்கு உள்ள அதிகாரத்தின்படி குடியரசுத் தலைவரால் நிராகரிக்கப்பட்டிருந்தால், அது தொடர்பாக இந்திய அரசமைப்புச் சட்டத்தின் பிரிவுகூறு 161-ன்படி உள்ள அதிகாரத்தை பயன்படுத்த மாநில அரசிற்கு அதிகாரம் இல்லை என்று அரசமைப்புச் சட்டத்தின் பிரிவு கூறு 257 (1)-ன்படி கட்டளையிடுகிறது" என 29.08.2011இல் சொன்னார் முதலமைச்சர்.

ஆனால், அந்த நிலையிலேயே நிற்காமல் மறுநாளே - "3 பேரின் மரண தண்டனையை ஆயுள் தண்டனையாகக் குறைக்கும்படி" தமிழக சட்டப்பேரவையில் தீர்மானம் நிறைவேற்றிய நிகழ்வு வரவேற்க தக்கதாகும். அதிலும் தூக்கில் போடலாம் என முதலில் பரிந்துரைத்தவர் கலைஞர்தான் என்கிற நிலையில் இது வரவேற்க தக்க முடிவாகும்.

முதலமைச்சருக்கு அதிகாரம் இருக்கும் போது நடுவண் அரசிடம் கெஞ்சுவது ஏன்? 

"கருணை மனுக்களை பரிசீலித்து குடியரசுத் தலைவர் நடவடிக்கை எடுக்கும்படி இந்தத் தீர்மானம் கொண்டுவரப்பட்டது" என சட்டமன்ற தீர்மானம் கூறுவது போதுமானதுதானா? என்கிற ஐயம் எழுகிறது. ஏனெனில், இந்திய அரசியல் அமைப்பில் நடுவண் அரசுக்கும் மாநில அரசுக்கும் சம உரிமை அளிக்கப்பட்டுள்ளது. 

தூக்குதண்டனையை குறைக்க தமிழக ஆளுநர் மறுத்த பின்னர் குடியரசு தலைவரும் மறுத்துள்ளார் என பேசுவது சரியான தகவல் அல்ல. ஒரு வழக்கில் உயர்நீதி மன்றத்தின் தீர்ப்பை உச்சநீதிமன்றம் மாற்றுவது போன்ற நிகழ்வாக இதனைக் கருதமுடியாது. அதாவது, ஆளுநருக்கு மேல் அதிகாரம் படைத்தவராக இந்த விடயத்தில் குடியரசுத் தலைவர் இல்லை.

தூக்கு தண்டனையை எதிர்நோக்கும் கைதிக்கு அதிலிருந்து தப்பிக்க இரண்டு வாய்ப்புகள் உள்ளன. 


1. அரசியல் அமைப்பின் 161 ஆம் பிரிவின் படி ஆளுநரிடம் கருணை கோருவது.


2. அரசியல் அமைப்பின் 72 ஆம் பிரிவின் படி குடியரசு தலைவரிடம் கருணை கோருவது. 


இவை இரண்டும் தனித்தனியான சமமான அதிகாரங்களாகும். ஒன்றைவிட மற்றது உயர்வானது எனக்கூற முடியாது.

அதாவது - அரசியல் அமைப்பின்படி ஆளுநரும் குடியரசு தலைவரும்  இந்த விடயத்தில் சம அதிகாரம் உள்ளவர்கள். இருவரில் யார் வேண்டுமானாலும் எப்போது வேண்டுமானாலும் தூக்குதணடனையை குறைக்க முடியும். இதில் ஆளுநரின் முடிவு என்பது மாநில அமைச்சரவையின் முடிவு என்றும் குடியரசுத் தலைவரின் முடிவு என்பது நடுவண் அமைச்சரவையின் முடிவு என்று உச்சநீதிமன்றம் சுட்டிக்காட்டியுள்ளது.

மேலும் இங்கிலாந்து நாட்டில் மன்னருக்கும், அமெரிக்காவில் அதிபருக்கும் உள்ள மன்னிக்கும் அதிகாரம் இந்தியாவில் ஆளுநருக்கும் குடியரசு தலைவருக்கும் உண்டு என்கிறது உச்ச நீதிமன்றம்:

"The view of the language of Articles 72 and 161, which was similar to that used in Section 295 (2) of the Government of India Act, 1935 and similar to that of American Constitution, the President and the Governors of the States in India had the same powers of pardon both in nature and effect, as is enjoyed by King in Great Britain and the President in the United States. Therefore, in India also the pardoning power can be exercised before, during, or after trial."

K.M. Nanavati vs The State Of Bombay on 5 September, 1960

இந்திய கூட்டாட்சி முறையில் மாநில அரசுக்கு தூக்கு தண்டனையைக் குறைக்க எல்லா அதிகாரமும் உண்டு. இதுகுறித்து பல தீர்ப்புகளில் உச்ச நீதிமன்றம் விளக்கம் அளித்துள்ளது. அதுகுறித்து விரிவாக இங்கே காண்க: CAPITAL PUNISHMENT AND STATUTORY FRAME WORK IN INDIA Krishna Kumari

குடியரசுத் தலைவர் கருணை மனுவை நிராகரித்தாலும் மாநில அரசினால் தூக்கு தண்டனையை குறைக்க முடியும் என்று பி.யு.சி.எல் தனது கோரிக்கை மனுவில் தெளிவாக சுட்டிக்காட்டியுள்ளது.

"The fact that an earlier clemency petition was rejected by the President of India on the advice of the Central Council of Ministers, is not and cannot be an obstacle to the Government of Tamil Nadu to consider afresh the issue of commutation of the death sentences of Santhan, Murugan and Perarivalan. Stated differently, the State Government on its own volition u/s 54 r/w 55 A IPC, s.433 (a) & 432(7) Cr.P.C and also Art. 161 of the Constitution of India can independently commute their death sentence to life imprisonment.

The preservation of the statutory powers of the State Government and the Constitutional power under Art. 161 is also in accordance with the federal structure of the Constitution."

அதனை இங்கே காண்க: Petition to Commute the death sentence of  Santhan, Murugan and Perarivalan PEOPLE'S UNION FOR CIVIL LIBERTIES (PUCL)- TAMIL NADU

இந்நிலையில், "கவர்னர், ஜனாதிபதியால் கருணை மனுக்கள் நிராகரிக்கப்பட்டுள்ள நிலையில், தூக்குத் தண்டனையை ரத்து செய்வதற்கோ, நிறுத்தி வைப்பதற்கோ எனக்கு அதிகாரம் இல்லை,'' என முதலமைச்சர் கருதுவது அரசியல் அமைப்பு அளித்துள்ள அதிகாரத்தை பயன்படுத்த மறுக்கும் செயலாகவே கருதமுடியும்.

உண்மையில் ஆளுநர் கருணை மனுவை முன்பே நிராகரித்தார் என்று கூறுவது தவறான வாதம். மாறாக, முன்பிருந்த கலைஞரின் அமைச்சரவைதான் கருணைமனுவை நிராகரித்தது. இப்போதுள்ள அமைச்சரவை இந்த முடிவை எளிதாக மாற்றிவிட முடியும். 

தமிழக முதலமைச்சர் "கருணை மனுக்களை பரிசீலித்து குடியரசுத் தலைவர் நடவடிக்கை எடுக்கும்படி தீர்மானம்" கொண்டுவந்தது சரியான செயல்தான். ஆனால், போதுமானது அல்ல. இதனுடன் சேர்த்து தமிழக அமைச்சரவையில் இதனை ஒரு முடிவாக எடுத்து தமிழக ஆளுநருக்கு அனுப்பினால் - தூக்கு தண்டனை நிச்சயமாகக் குறைக்கப்பட்டு விடும். ஏனெனில், மாநில அமைச்சரவை முடிவைத்தான் ஆளுநர் எடுக்க வேண்டும் என ஏற்கனவே உச்சநீதி மன்றம் உத்தரவிட்டுள்ளது.

மாநில முதலமைச்சர் தனது அதிகாரத்தை பயன்படுத்த முன்வரவேண்டும்.