தூக்கு: தமிழக தீர்மானம் யாரையும் கட்டுப்படுத்தாது என்று கூறும் மத்திய அரசின் மூக்குடைக்கும் வழி என்ன?

"முன்னாள் பிரதமர் ராஜிவ் காந்தி கொலை வழக்கில் 3 பேருக்கு விதிக்கப்பட்ட தூக்குத் தண்டனையை ஆயுள் தண்டனையாக குறைக்க வேண்டும் என்று கோரி தமிழக சட்டப்பேரவையில் நிறைவேற்றப்பட்ட தீர்மானம் யாரையும் கட்டுப்படுத்தாது என்று மத்திய சட்டத்துறை அமைச்சர் சல்மான் குர்ஷித் கூறினார்.

இது குறித்து "சட்டமன்றத்தில் நிறைவேற்றப்படும் தீர்மானம் யாரையும் கட்டுப்படுத்தாது. இதை எவ்வளவு முக்கியமானதாக எடுத்துக் கொள்ள வேண்டுமோ, அவ்வளவு முக்கியமானதாக எடுத்துக் கொள்ளப்படும். அவ்வளவு தான்." என்று குர்ஷித் கூறினார் என செய்திகள் கூறுகின்றன.

இந்திய அரசியல் அமைப்பின் 72 ஆம் பிரிவின் கீழ் நடுவண் அமைச்சரவை முடிவைத்தான் குடியரசு தலைவர் பின்பற்ற முடியும். மாநில சட்டமன்ற தீர்மானம் குடியரசு தலைவரைக் கட்டுப்படுத்தாது. மூன்று பேரின் தூக்கு தண்டனையில் நடுவண் அமைச்சரவை முடிவு என்ன என்பது எல்லோரும் அறிந்ததுதான்.

அதேநேரத்தில், இந்திய அரசியல் அமைப்பின் 161 ஆம் பிரிவின் கீழ் தூக்கு தணடனையை மாநில ஆளுநரும் குறைக்கலாம் என்பதும், மாநில ஆளுநர் மாநில அமைச்சரவை முடிவையே பின்பற்ற வேண்டும் என உச்சநீதிமன்றம் உத்தரவிட்டுள்ளதும் - தமிழ்நாடு அரசுக்கு எளிய வாய்ப்பை அளித்துள்ளது.

“The power under Articles 72 and 161 of the Constitution can be exercised by the Central and State Governments, not by the President or Governor on their own. The advice of the appropriate Government binds the Head of the State." 
Maru Ram Etc. Etc vs Union Of Lndia & Anr on 11 November, 1980

"கருணை மனு இந்திய அரசமைப்புச் சட்டம் 72-ன் கீழ் குடியரசுத் தலைவருக்கு உள்ள அதிகாரத்தின்படி குடியரசுத் தலைவரால் நிராகரிக்கப்பட்டிருந்தால், அது தொடர்பாக இந்திய அரசமைப்புச் சட்டத்தின் பிரிவுகூறு 161-ன்படி உள்ள அதிகாரத்தை பயன்படுத்த மாநில அரசிற்கு அதிகாரம் இல்லை" என தமிழக முதலமைச்சர் கூறுகிறார். இது சரியான வாதம் அல்ல. அரசியல் அமைப்பில் மாநில அரசுக்கு கொடுக்கப்பட்டுள்ள அதிகாரத்தை மாற்ற வேண்டுமானால், மீண்டும் அரசியல் சாசனத்தைதான் திருத்த வேண்டும். வெறும் கடிதம் அல்லது உத்தரவு மூலமாக அரசியல் அமைப்பை நடுவண் அரசு மாற்ற முடியாது. 


எனவே,  மூன்று பேரும் மீண்டும் மாநில ஆளுநருக்கு கருணை மனு அளிக்கச் செய்து, அந்த மனு மீது மாநில அமைச்சரவை தூக்குதண்டனையைக் குறைக்க வேண்டும் என பரிந்துரை செய்தால் - மூன்று பேரின் உயிரும் காப்பாற்றப்பட்டுவிடும். 

இது அரசியல் அமைப்பு மாநில அரசுக்கு அளித்துள்ள அதிகாரம் என்பதால், நடுவண் அரசு இதில் தலையிட முடியாது.

காண்க:

தூக்குதண்டனை-சட்டமன்ற தீர்மானம்:முதலமைச்சருக்கே அதிகாரம் இருக்கும் போதுநடுவண் அரசிடம் கெஞ்சலாமா? 

தூக்குதண்டனை-சட்டமன்ற தீர்மானம்: முதலமைச்சருக்கே அதிகாரம் இருக்கும் போது நடுவண் அரசிடம் கெஞ்சலாமா?

"3 பேரின் மரண தண்டனையை ஆயுள் தண்டனையாகக் குறைக்கும்படி தமிழக சட்டப்பேரவையில் தீர்மானம் நிறைவேற்றப்பட்டது. தமிழக மக்களின் உணர்வுகளுக்கு மதிப்பளித்து தீர்மானம் கொண்டுவருவதாக முதல்வர் தெரிவித்தார். பேரவையில் ஜெயலலிதா கொண்டு வந்த தீர்மானம் ஒருமனதாக நிறைவேறியது. கருணை மனுக்களை பரிசீலித்து குடியரசுத் தலைவர் நடவடிக்கை எடுக்கும்படி இந்தத் தீர்மானம் கொண்டுவரப்பட்டது. பேரவைத் தீர்மானத்தை குடியரசுத் தலைவருக்கு அனுப்பி வைக்க ஏற்பாடு செய்யப்படும் என்று உடனே தெரிவிக்கப்பட்டது." என செய்திகள் தெரிவிக்கின்றன.

"கருணை மனு இந்திய அரசமைப்புச் சட்டம் 72-ன் கீழ் குடியரசுத் தலைவருக்கு உள்ள அதிகாரத்தின்படி குடியரசுத் தலைவரால் நிராகரிக்கப்பட்டிருந்தால், அது தொடர்பாக இந்திய அரசமைப்புச் சட்டத்தின் பிரிவுகூறு 161-ன்படி உள்ள அதிகாரத்தை பயன்படுத்த மாநில அரசிற்கு அதிகாரம் இல்லை என்று அரசமைப்புச் சட்டத்தின் பிரிவு கூறு 257 (1)-ன்படி கட்டளையிடுகிறது" என 29.08.2011இல் சொன்னார் முதலமைச்சர்.

ஆனால், அந்த நிலையிலேயே நிற்காமல் மறுநாளே - "3 பேரின் மரண தண்டனையை ஆயுள் தண்டனையாகக் குறைக்கும்படி" தமிழக சட்டப்பேரவையில் தீர்மானம் நிறைவேற்றிய நிகழ்வு வரவேற்க தக்கதாகும். அதிலும் தூக்கில் போடலாம் என முதலில் பரிந்துரைத்தவர் கலைஞர்தான் என்கிற நிலையில் இது வரவேற்க தக்க முடிவாகும்.

முதலமைச்சருக்கு அதிகாரம் இருக்கும் போது நடுவண் அரசிடம் கெஞ்சுவது ஏன்? 

"கருணை மனுக்களை பரிசீலித்து குடியரசுத் தலைவர் நடவடிக்கை எடுக்கும்படி இந்தத் தீர்மானம் கொண்டுவரப்பட்டது" என சட்டமன்ற தீர்மானம் கூறுவது போதுமானதுதானா? என்கிற ஐயம் எழுகிறது. ஏனெனில், இந்திய அரசியல் அமைப்பில் நடுவண் அரசுக்கும் மாநில அரசுக்கும் சம உரிமை அளிக்கப்பட்டுள்ளது. 

தூக்குதண்டனையை குறைக்க தமிழக ஆளுநர் மறுத்த பின்னர் குடியரசு தலைவரும் மறுத்துள்ளார் என பேசுவது சரியான தகவல் அல்ல. ஒரு வழக்கில் உயர்நீதி மன்றத்தின் தீர்ப்பை உச்சநீதிமன்றம் மாற்றுவது போன்ற நிகழ்வாக இதனைக் கருதமுடியாது. அதாவது, ஆளுநருக்கு மேல் அதிகாரம் படைத்தவராக இந்த விடயத்தில் குடியரசுத் தலைவர் இல்லை.

தூக்கு தண்டனையை எதிர்நோக்கும் கைதிக்கு அதிலிருந்து தப்பிக்க இரண்டு வாய்ப்புகள் உள்ளன. 


1. அரசியல் அமைப்பின் 161 ஆம் பிரிவின் படி ஆளுநரிடம் கருணை கோருவது.


2. அரசியல் அமைப்பின் 72 ஆம் பிரிவின் படி குடியரசு தலைவரிடம் கருணை கோருவது. 


இவை இரண்டும் தனித்தனியான சமமான அதிகாரங்களாகும். ஒன்றைவிட மற்றது உயர்வானது எனக்கூற முடியாது.

அதாவது - அரசியல் அமைப்பின்படி ஆளுநரும் குடியரசு தலைவரும்  இந்த விடயத்தில் சம அதிகாரம் உள்ளவர்கள். இருவரில் யார் வேண்டுமானாலும் எப்போது வேண்டுமானாலும் தூக்குதணடனையை குறைக்க முடியும். இதில் ஆளுநரின் முடிவு என்பது மாநில அமைச்சரவையின் முடிவு என்றும் குடியரசுத் தலைவரின் முடிவு என்பது நடுவண் அமைச்சரவையின் முடிவு என்று உச்சநீதிமன்றம் சுட்டிக்காட்டியுள்ளது.

மேலும் இங்கிலாந்து நாட்டில் மன்னருக்கும், அமெரிக்காவில் அதிபருக்கும் உள்ள மன்னிக்கும் அதிகாரம் இந்தியாவில் ஆளுநருக்கும் குடியரசு தலைவருக்கும் உண்டு என்கிறது உச்ச நீதிமன்றம்:

"The view of the language of Articles 72 and 161, which was similar to that used in Section 295 (2) of the Government of India Act, 1935 and similar to that of American Constitution, the President and the Governors of the States in India had the same powers of pardon both in nature and effect, as is enjoyed by King in Great Britain and the President in the United States. Therefore, in India also the pardoning power can be exercised before, during, or after trial."

K.M. Nanavati vs The State Of Bombay on 5 September, 1960

இந்திய கூட்டாட்சி முறையில் மாநில அரசுக்கு தூக்கு தண்டனையைக் குறைக்க எல்லா அதிகாரமும் உண்டு. இதுகுறித்து பல தீர்ப்புகளில் உச்ச நீதிமன்றம் விளக்கம் அளித்துள்ளது. அதுகுறித்து விரிவாக இங்கே காண்க: CAPITAL PUNISHMENT AND STATUTORY FRAME WORK IN INDIA Krishna Kumari

குடியரசுத் தலைவர் கருணை மனுவை நிராகரித்தாலும் மாநில அரசினால் தூக்கு தண்டனையை குறைக்க முடியும் என்று பி.யு.சி.எல் தனது கோரிக்கை மனுவில் தெளிவாக சுட்டிக்காட்டியுள்ளது.

"The fact that an earlier clemency petition was rejected by the President of India on the advice of the Central Council of Ministers, is not and cannot be an obstacle to the Government of Tamil Nadu to consider afresh the issue of commutation of the death sentences of Santhan, Murugan and Perarivalan. Stated differently, the State Government on its own volition u/s 54 r/w 55 A IPC, s.433 (a) & 432(7) Cr.P.C and also Art. 161 of the Constitution of India can independently commute their death sentence to life imprisonment.

The preservation of the statutory powers of the State Government and the Constitutional power under Art. 161 is also in accordance with the federal structure of the Constitution."

அதனை இங்கே காண்க: Petition to Commute the death sentence of  Santhan, Murugan and Perarivalan PEOPLE'S UNION FOR CIVIL LIBERTIES (PUCL)- TAMIL NADU

இந்நிலையில், "கவர்னர், ஜனாதிபதியால் கருணை மனுக்கள் நிராகரிக்கப்பட்டுள்ள நிலையில், தூக்குத் தண்டனையை ரத்து செய்வதற்கோ, நிறுத்தி வைப்பதற்கோ எனக்கு அதிகாரம் இல்லை,'' என முதலமைச்சர் கருதுவது அரசியல் அமைப்பு அளித்துள்ள அதிகாரத்தை பயன்படுத்த மறுக்கும் செயலாகவே கருதமுடியும்.

உண்மையில் ஆளுநர் கருணை மனுவை முன்பே நிராகரித்தார் என்று கூறுவது தவறான வாதம். மாறாக, முன்பிருந்த கலைஞரின் அமைச்சரவைதான் கருணைமனுவை நிராகரித்தது. இப்போதுள்ள அமைச்சரவை இந்த முடிவை எளிதாக மாற்றிவிட முடியும். 

தமிழக முதலமைச்சர் "கருணை மனுக்களை பரிசீலித்து குடியரசுத் தலைவர் நடவடிக்கை எடுக்கும்படி தீர்மானம்" கொண்டுவந்தது சரியான செயல்தான். ஆனால், போதுமானது அல்ல. இதனுடன் சேர்த்து தமிழக அமைச்சரவையில் இதனை ஒரு முடிவாக எடுத்து தமிழக ஆளுநருக்கு அனுப்பினால் - தூக்கு தண்டனை நிச்சயமாகக் குறைக்கப்பட்டு விடும். ஏனெனில், மாநில அமைச்சரவை முடிவைத்தான் ஆளுநர் எடுக்க வேண்டும் என ஏற்கனவே உச்சநீதி மன்றம் உத்தரவிட்டுள்ளது.

மாநில முதலமைச்சர் தனது அதிகாரத்தை பயன்படுத்த முன்வரவேண்டும்.

முதலமைச்சர் நினைத்தால் இப்போதும் 3 உயிர்களை காக்க முடியும்.

இந்திய அரசியல் அமைப்புச் சட்டம் 161 ஆம் பிரிவின்படி தூக்குத் தண்டனையை நிறுத்த மாநில அரசுக்கு அதிகாரம் உண்டு.  இந்திய அரசியல் அமைப்பின் 72 ஆம் பிரிவு இந்திய குடியரசு தலைவருக்கும் 161 ஆம் பிரிவு மாநில ஆளுநருக்கும் தூக்கு தண்டனையை நிறுத்தும் அதிகாரத்தை அளித்துள்ளன. இந்த இருவரின் அதிகாரங்களும் சமமான அதிகாரங்கள் ஆகும். அரசியல் சட்டம் மாநில அரசுக்கு அளித்துள்ள இந்த உரிமை நடுவண் அரசின் சாதாரண உத்தரவால் மாற்றப்படும் என்பது ஏற்புடையது அல்ல.


குடியரசு தலைவர் நடுவண் அமைச்சரவையின் வழிகாட்டுதலின் அடிப்படையிலும் மாநில ஆளுநர் மாநில அமைச்சரவையின் வழிகாட்டுதலின் அடிப்படையிலும் முடிவெடுக்க வேண்டும் என உச்சநீதிமன்றம் உத்தரவிட்டுள்ளது. எனவே, இப்போதும் கூட தமிழ்நாடு அமைச்சரவையின் பரிந்துரையின் பேரில் மாநில ஆளுநர் தூக்கு தண்டனையை தடுக்க முடியும். தமிழ்நாடு முதலமைச்சர் நினைத்தால் இதனை சாதிக்க முடியும்: 

Article 161 in The Constitution Of India 1949

161. Power of Governor to grant pardons, etc, and to suspend, remit or commute sentences in certain cases The Governor of a State shall have the power to grant pardons, reprieves, respites or remissions of punishment or to suspend, remit or commute the sentence of any person convicted of any offence against any law relating to a matter to which the executive power of the State extends.

முதல்வர் மனது வைத்தால் 3 பேரையும் காப்பாற்ற முடியும்: மருத்துவர் ராமதாசு

முதல்வர் செயலலிதா மனது வைத்தால் பேரறிவாளன், சாந்தன், முருகன் ஆகிய 3 உயிர்களை காக்க முடியும் என்று பாமக நிறுவனர் மருத்துவர் ராமதாசு கூறியுள்ளார்.

இதுகுறித்து அவர் வெளியிட்டுள்ள அறிக்கை:

தூக்கு தண்டனை விதிக்கப்பட்ட பேரறிவாளன், முருகன், சாந்தன் ஆகிய மூவரின் கருணை மனுக்களும் குடியரசு தலைவரால் தள்ளுபடி செய்யப்பட்டுவிட்ட நிலையில், அவர்களை தமிழக முதலமைச்சர் காப்பாற்றுவார் என்று ஒட்டுமொத்த தமிழகமும் நம்பிக்கொண்டிருக்கிறது.

ஆனால், கருணை மனுக்களை குடியரசு தலைவர் தள்ளுபடி செய்துவிட்ட நிலையில், அதை மாற்றுவதற்கு முதலமைச்சர் என்ற முறையில் தமக்கு எந்த அதிகாரமும் இல்லை என்று கூறி தமது கடமையிலிருந்து விலகிக் கொள்ள முதலமைச்சர் செயலலிதா முயன்றிருக்கிறார். இது மிகுந்த வருத்தமும் வேதனையும் அளிக்கிறது.

3 பேரின் தூக்கு தண்டனை தொடர்பாக தமிழக சட்டப் பேரவையில் விளக்கமளித்த முதலமைச்சர், 1991ஆம் ஆண்டு மத்திய உள்துறை அமைச்சகம் அனுப்பிய கடிதத்தை காரணம் காட்டி, இம்மூவரையும் தம்மால் காப்பாற்ற முடியாது என்று கூறியுள்ளார்.

மத்திய உள்துறை அமைச்சகம் அனுப்பியிருப்பது வெறும் கடிதம் மட்டுமே. அந்தக் கடிதத்தைவிட அதிகாரம் படைத்த அரசியல் சட்டத்தில், ஒருவரின் கருணை மனுவை குடியரசு தலைவர் தள்ளுபடி செய்தாலும், அவர் மீண்டும் ஆளுநரிடம் கருணை மனு தாக்கல் செய்யலாம். அதன்மீது மாநில அமைச்சரவையின் ஒப்புதலைப் பெற்று ஆளுநர் முடிவெடுக்கலாம் என்று தெளிவாகக் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. இதற்கான அதிகாரத்தை ஆளுநருக்கும், மாநில அரசுக்கும் வழங்கும் அரசியல் சட்டத்தின் 161ஆவது பிரிவு தீர்ந்து போகாத இறையாண்மை கொண்டது என்றும், ஒருவரின் கருணை மனுவை குடியரசு தலைவர் தள்ளுபடி செய்ததாலேயே, அவரின் கருணை மனுவை மீண்டும் ஆய்வு செய்யும் அதிகாரம் மாநில ஆளுநரிடமிருந்து பறிக்கப்படாது என அரசியல் சட்டத்தில் தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளது.

அதுமட்டுமின்றி ஆந்திரத்தைச் சேர்ந்த பூமய்யா, கிருஷ்ட கவுடு ஆகியோரின் கருணை மனுக்களை குடியரசு தலைவர் தள்ளுபடி செய்துவிட்டதை எதிர்த்து தொடரப்பட்ட வழக்கில் 1976ஆம் ஆண்டில் தீர்ப்பளித்த உச்சநீதிமன்றம், ஒருவரின் கருணை மனுவை குடியரசு தலைவர் நிராகரித்துவிட்டதாலேயே, சம்மந்தப்பட்டவரின் 2ஆவது கருணை மனுவை பரிசீலிக்கும் அதிகாரம் குடியரசு தலைவருக்கோ அல்லது ஆளுநருக்கோ இல்லாமல் போகாது என்று உறுதிபடத் தெரிவித்திருக்கிறது. இந்த கருத்தை அரசியல் சட்ட வல்லுநர்கள் பலரும் தெரிவித்திருக்கின்றனர். எனவே இந்த மூவரின் சார்பிலும் ஆளுநரிடமும், முதல்வரிடமும் அளிக்கப்பட்டுள்ள கருணை மனுக்கள் மீது முதலமைச்சர் அவர்கள் அமைச்சரவையைக் கூட்டி சாதகமான முடிவை எடுக்க முடியும்.

கேரளத்தில் தூக்கு தண்டனை விதிக்கப்பட்ட சி.ஏ. பாலன் என்பவரின் கருணை மனுக்களை குடியரசு தலைவரும், ஆளுநரும் தள்ளுபடி செய்துவிட்ட நிலையில், 1957ஆம் ஆண்டில் கேரள சட்ட அமைச்சராக பொறுப்பேற்ற வி.ஆர். கிருஷ்ணய்யர், அப்போதிருந்த மத்திய அரசிடம் போராடி அவருக்கு விடுதலை பெற்றுத் தந்தார். இதையெல்லாம் முன்னுதாரணமாகக் கொண்டு மூவரின் உயிரையும் காப்பாற்ற முதலமைச்சர் அவர்கள் நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டும்.

சட்டப்படியான உரிமைகள் ஒருபுறம் இருக்க, இம்மூவரையும் காக்க அரசியல் ரீதியிலான நடவடிக்கைகளையும் முதலமைச்சர் மேற்கொள்ள இயலும்.

இலங்கை இனப்படுகொலைக்கு காரணமானவர்களை போர்க்குற்றவாளிகளாக அறிவிக்க வேண்டும் என்று தமிழக சட்டப் பேரவையில் தீர்மானம் நிறைவேற்றி பெருமை தேடிக் கொண்ட முதலமைச்சர் அவர்கள், இம்மூவரின் தூக்கு தண்டனையையும் ரத்து செய்ய வேண்டும் என்று வலியுறுத்தியும் பேரவையில் தீர்மானம் நிறைவேற்றி ஆளுநருக்கும், மத்திய அரசுக்கும் அனுப்பி வைக்க வேண்டும். மூவரின் உயிரையும் காப்பாற்ற வேண்டும் என்று முதலமைச்சர் அவர்கள் மனது வைத்தால், அதை சாதிக்க எத்தனையோ வழிமுறைகள் உள்ளன. அவை அனைத்தையும் முதலமைச்சர்  மேற்கொள்ள வேண்டும் என்று கேட்டுக் கொள்கிறேன்.

இவ்வாறு மருத்துவர் ராமதாசு தனது அறிக்கையில் குறிப்பிட்டுள்ளார்.

அண்ணா அசாரே: உண்ணாவிரதத் திடலை குப்பை மேடாக்கிய கூட்டம் நாட்டை சுத்தப்படுத்தப் போகிறதாம்

ஆர்.எஸ்.எஸ் படத்துக்கு முன்னால் அண்ணா அசாரே

அமைச்சர்களிடம் மனுகொடுத்தால் - அதன்மீது 'உரிய நடவடிக்கை எடுக்கவும்' என்று எழுதி தொடர்புடைய அதிகாரிக்கு அனுப்புவார்கள். இதனால் அந்த மனுவில் கோரியுள்ளவை நடந்துவிடும் என்பதற்கு உத்திரவாதம் கிடையாது. ஏனெனில், அமைச்சரின் குறிப்பு உத்தரவு அல்ல.

அதேபோன்று - இப்போது அண்ணா அசாரே கும்பலின் கோரிக்கை மீது 'உரிய நடவடிக்கை எடுக்கவும்' என்கிற வகையில் நாடாளுமன்றம் தொடர்புடைய குழுவிற்கு அனுப்பியுள்ளது. இதனால் அண்ணா அசாரே கும்பல் கோரியுள்ளவை நடந்துவிடும் என்பதற்கு உத்திரவாதம் கிடையாது. ஏனெனில், நாடாளுமன்ற தீர்மானம் உத்தரவு அல்ல. வெறும் பரிந்துரைதான்!

ஊழலை ஒழிப்பதற்காக சாகும்வரை உண்ணாவிரதம் இருக்கப்போவதாகக் கூறியவர்கள் - ஏதோ உயிர்தப்பினால் போதும் என "வெறும் பரிந்துரையை" வெற்றியாகக் கொண்டாடி நாட்டை ஏமாற்றிக் கொண்டிருக்கின்றனர்.

குப்பை மேடாக உண்ணாவிரதத் திடல்

அது ஒருபுறம் இருக்க, அண்ணா அசாரே உண்ணாவிரதமிருந்த ராம்லீலா திடல் இப்போது குப்பைமேடாக இருப்பதாக செய்திகள் தெரிவிக்கின்றன. இத்தனை நாட்களாக திடலை சுத்தப்படுத்திவந்த 'தன்னார்வலர்' கூட்டம் - இப்போது வேலைமுடிந்தவுடன் குப்பைகளை ஆங்காங்கே வீசிவிட்டு சென்றுள்ளனராம்.

எங்கு பார்த்தாலும் தண்ணீர் புட்டிகள், பொட்டல குப்பைகள், உணவுப்பொருட்கள் என எல்லா இடத்திலும் குப்பையாக - ராம்லீலா திடலே குப்பை மேடாகக் காட்சியளிப்பதாக செய்திகள் தெரிவிக்கின்றன. இத்தனைக்கும் குப்பைகளை சேகரித்து அப்புறப்படுத்த வசதியாக திடலைச்சுற்றி பெரிய குப்பைத்தொட்டிகள் அமைக்கப்பட்டிருந்தும் - இத்தனை நாட்களாக சுத்தப்படுத்தி வந்த கூட்டத்தினர் இப்போது அப்படியே கைவிட்டுவிட்டு ஓடிவிட்டனராம்.

காண்க: Ramlila Maidan turns into garbage ground

இந்த பொறுப்பற்ற கூட்டம்தான் நாட்டை சுத்தப்படுத்தப் போவதாக கூறிக்கொண்டிருக்கிறது!

இலங்கை மீதான விவாதம்:மண்டியிட்ட நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்கள், எட்டி உதைத்த இந்திய அரசு!

நாடாளுமன்றத்தில் நடந்த இலங்கை மீதான விவாதத்தை தற்செயலாக பார்க்க நேர்ந்தது. இந்திய நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்கள் பலர் கண்களில் ஈரம் கசியுமளவிற்கு ஈழத்தமிழர்களின் அவலநிலையை விவரித்தனர். ஆனால், அவர்களது உருக்கமான பேச்சுக்கள் எதுவும் இந்தியப்பேரசின் போக்கில் சிறிதளவு மாற்றத்தையும் ஏற்படுத்தவில்லை, ஒருபோதும் ஏற்படுத்தாது என்பது எசு.எம்.கிருட்டினா பதிலில் தெளிவாகத்தெரிந்தது.

ஒருமுறை வெளியுறவுத்துறை அமைச்சர் எசு.எம்.கிருட்டினா ஐ.நா. அவையில் பேசும்போது இந்தியநாட்டின் அறிக்கையைப் படிப்பதற்கு பதிலாக பக்கத்தில் அமர்ந்திருந்த போர்த்துகீசிய நாட்டு அமைச்சர் லூயிசு அமடோவின் அறிக்கையைப் படித்தார். ஆனால், இன்று (25.8.2011) இந்திய நாடாளுமன்ற மேலவையில் அதுபோன்ற தவறை செய்யவில்லை. மாறாக, எசு.எம்.கிருட்டினா இலங்கை வெளியுறவுத்துறை அமைச்சராகவே மாறியிருந்தார்.

இலங்கை மீதான போர்க்குற்றங்கள் குறித்த விவாதம் ஐ.நா அவையில் எப்போதாவது வந்தால் அப்போது இந்தியா தனது நிலையை முடிவு செய்யும் என்றார் எசு.எம். கிருட்டினா. ஐ.நா'வில் சொல்வது இருக்கட்டும் - இந்திய நாடாளுமன்றத்தில் உங்கள் நிலையைச் சொல்லுங்கள் என்று கேட்டார் சி.பி.ஐ'யின் து. ராசா. கிருட்டினாவிடம் அதற்கு பதில் இல்லை என்பதால் வெளிநடப்பு செய்தார்.

இந்திய மீனவர்கள் இலங்கை கடற்படையால் சுட்டுக்கொல்லப்படுவது குறித்து - அது இந்திய "தமிழ்" மீனவர்களுக்கும் இலங்கை "தமிழ்" மீனவர்களுக்கும் இடையேயான தகராறு என்றார் எசு.எம். கிருட்டினா.

இலங்கை குறித்து தமிழ்நாடு சட்டமன்றத்தில் நிறைவேற்றப்பட்ட தீர்மானம் குறித்து எதுவும் சொல்லவில்லை என்பதாலும், இந்திய வெளியுறவுத் துறை அமைச்சரின் பதில் திருப்தியளிக்கவில்லை என்றும் வெளிநடப்பு செய்தது அதிமுக.

சி.பி.எம் கட்சி மறுவாழ்வு குறித்து தவறான தகவல் அளிக்கப்பட்டதை சுட்டிக்காட்டி வெளிநடப்பு செய்தது. திமுகவின் சிவா முடிவாக ஏதோ மறுவாழ்வு குறித்து பேசினார். அவர் வெளிநடப்பு செய்தாரா? இல்லையா? என்பது புரியவில்லை.

மாநிலங்களவையில் இவ்வாறெல்லாம் நடக்கும் போது, மக்களவையிலும் உருக்கமான விவாதம் நடந்தது. ராச்டீரிய சனதா கட்சி உறுப்பினர் ரகுவன்சு பிரசாத் ஈழப்படுகொலைப் புகைப்பங்களை எல்லாம் சுட்டிக்காட்டி பேசினார். திருமாவளவன் பேசும்போது - கண்ணீரை அடக்கிக்கொண்டு புலம்பினார். ஈழத்தமிழர் பற்றி பேசுகிறார்கள் என்றவுடன் 90 விழுக்காடு நாடாமன்ற உறுப்பினர்கள் வெளியே சென்று விட்டனரே, இந்த நாடே எங்களை புறக்கணிக்கிறதா? என்று கதறினார்.

மொத்தத்தில் சுமார் ஏழுகோடி தமிழர்கள் - 110 கோடி பேரை எதிரொலிக்கும் இந்திய நாடாளுமன்றம் - இவற்றைவிட ராசபட்சே கும்பலிடம் கூலிவாங்கும் ஒருசில வெளியுறவுத்துறை அதிகாரிகளே வலிமையானவர்கள் என்பது மீண்டுமொருமுறை தெளிவாகியது. இலங்கைக்கு விசுவாசமான அதிகாரிகளின் கருத்து எதுவோ, அதுவே இந்திய அரசின் கருத்தாகவும் எதிரொலித்தது.

நாடாளுமன்றத்தில் பேசிய அத்தனை உறுப்பினர்களுமே இலங்கையை கண்டிக்கும் ஒரு விவாதத்தில் இந்திய அரசு இலங்கைக்கு ஆதரவாக - இலங்கையின் பிரதிநிதி போல பேசுவது என்னவிதமான சனநாயகம் என்று தெரியவில்லை.

என்னவோ போங்கள்: பாரத் மாதா கீ ஜே. வந்தே மாத்ரம். ஜெய் ஹிந்த்.

சமச்சீர் கல்வி: அடுத்தது என்ன? கருத்தரங்கம்

பசுமைத் தாயகம் 

நடத்தும் 

சமச்சீர் கல்வி: அடுத்தது என்ன? 

கருத்தரங்கம்

நாள்: 25.8.2011 வியாழக்கிழமை

நேரம்: காலை 10.30 மணி முதல் மதியம் 1.00 மணிவரை,

இடம்: சர்.பிட்டி.தியாகராயர் அரங்கம், ஜி.என் சாலை, தியாகராய நகர், சென்னை 17


பங்கேற்பு:


மருத்துவர் ச. இராமதாசு அய்யா, 
முனைவர் ச. முத்துக்குமரன், 
முனைவர் வி. வசந்திதேவி,
முனைவர் ச.சீ. இராசகோபாலன்,
வழக்கறிஞர் கே. பாலு


அன்புடன் அழைக்கிறோம். அனைவரும் வருக

பசுமைத் தாயகம்

அசாரேவுக்கு எதிராக அருந்ததி ராய், அருணா ராய்: சுற்றுலா போராளிகளுக்கு உண்மை போராளிகள் எதிர்ப்பு!

அண்ணா அசாரே நாடகம் நன்றாகவே அரங்கேறி வருகிறது. இந்த சுற்றுலா போராட்டத்திற்கு உண்மை போராளிகள் எதிர்ப்பு தெரிவிக்கத் தொடங்கியுள்ளனர். இதில் இரண்டுபேர் முக்கியமானவர்கள். ஒருவர் தமிழ்நாட்டைச் சேர்ந்த அருணா ராய், இன்னொருவர் கேரளாவை சேர்ந்த அருந்ததி ராய். (இரண்டுபேருமே வட இந்தியாவில் புகழ்பெற்றவர்கள்).

அருணா ராய்

அருணா ராய் மிகப்பெரிய சாதனைகளைப் படைத்தவர். இந்திய ஆட்சிப்பணி பதவியை துறந்து மக்கள் பணிக்கு வந்தவர். இன்று ஊழல் ஒழிப்புக்கு மிகப்பெரிய ஆயுதமாக உள்ள தகவல் உரிமை சட்டத்தைக் கொண்டுவர முதன்மை காரணமாக அமைந்தது இவரது கடின உழைப்புதான். இராஜஸ்தான் மாநிலத்தில் அவரது முயற்சியால் வந்த சட்டம்தான் பின்னர் இந்திய சட்டமானது.  அது மட்டுமின்றி நூறு நாள் வேலை சட்டம் வருவதற்கும் இவர் ஆற்றிய பணிகள் குறிப்பிடத்தக்கவை. இத்தகைய சாதனைகளுக்காக புகழ்பெற்ற மகசாசே விருதுபெற்றவர் அருணா ராய்.

அதுமட்டுமல்ல,  இன்று அண்ணா அசாரே தத்தெடுத்துள்ள "லோக்பால்" எனும் கருத்தை முதலில் முன்னெடுத்ததே இவர் தலைமையிலான தகவல் அறிவதற்கான மக்கள் உரிமை தேசிய பிரச்சார அமைப்புதான்.

இப்போது - அரசு மற்றும் அண்ணா அசாரேவுக்கு மாற்றாக ஒரு மாற்று லோக்பால் மசோதாவை இவர் உருவாக்கிவருகிறார். அண்ணா அசாரேவின் லோக்பால் உண்மையில் சனநாயகத்துக்கு கேடுசெய்யும் என்கிறார் அருணா ராய். மக்களால் தேர்ந்தெடுக்கப்படாத அதிகாரிகளைக் கொண்ட அமைப்பிடம் உச்ச பட்ச அதிகாரத்தை அளிப்பது மிகப்பெரிய கேடாகவே முடியும். அதிகாரம்தான் ஊழலை உண்டாக்குகிறது. உச்சபட்சமான அதிகாரம் என்பது உச்சபட்சமான ஊழலையே உருவாக்கும் என்கிறார் அவர்.

அருணா ராய் குறிப்பிடும் மற்றொரு விடயம் மிகவும் கவனிக்கத்தக்கது. இந்தியாவில் 'நீதித்துறை, நிருவாகத்துறை, நாடாளுமன்றம் - இவற்றுக்கு இடையே ஒரு அதிகார சமநிலை உள்ளது. ஒரு அமைப்பு தவறு செய்தால், மற்றொரு அமைப்பு தட்டிக்கேட்க முடியும். ஆனால், வெறும் தன்னிச்சையான அதிகாரிகள் சிலரை இதற்கு மேலாக கொண்டுவர முயல்வது சனநாயகத்தைக் கொலை செய்வதாகும்.

அதிலும் நாடாளுமன்றத்தில் விவாதிக்காமல் ஜன்லோக்பால் சட்டத்தை நிறைவேற்ற வேண்டும் என்றும் நாடளுமன்றம் திருத்த முற்பட்டால் அண்ணா அசாரேவிடம் முன் அனுமதி பெறவேண்டும் என்றும் பேசுவது சனநாயகத்தை அவமானப்படுத்தும் செயல்.

எல்லாம் சரி அண்ணா அசாராவின் போராட்டத்துக்கு பெரிய ஆதரவு உள்ளதே? என்கிற கேள்விக்கு - இதைவிட பெரிதாக இந்தியாவில் போராட்டங்கள் நடந்தது உண்டு, நர்மதா அணை எதிர்ப்புக்கு மிகப்பெரிய கூட்டம் கூடியது - ஆனால், அங்கெல்லாம் தொலைக்காட்சி நேரடி ஒளிபரப்புதான் இல்லை என்கிறார் அருணாராய். அவரது கருத்தை இங்கே காண்க: Aruna Roy: Jan Lokpal Bill impractical, undemocratic

அருந்ததி ராய் 

அருந்ததி ராய் வேறுவிதமாக கேள்வி கேட்கிறார். இந்த போராட்டமே அரசாங்கத்தின் துணையுடன் ஊடகங்களினால் நடத்தப்படும் போராட்டம் என்கிறார் அவர்.

அண்ண அசாரே உண்ணா விரதம் இருக்கும் அதே சமயத்தில்தான் தமிழ்நாட்டின் கூடங்குளத்தில் அணு உலைக்கு எதிராக பத்தாயிரம் பேர் உண்ணா விரதம் இருக்கிறார்கள். அதுகுறித்து எந்த ஒரு ஊடகமும் செய்தி வெளியிடாதது ஏன்? 

அண்ணா அசாரேவின் வீடியோ செய்தி திகார் சிறைக்கு உள்ளே பதிவு செய்யப்பட்டு தொலைக்காட்சிகளில் ஒளிபரப்பாகிறது. வேறு எந்த ஒரு போராட்டத்திலாவது போராடுபவர் சிறைக்கு உள்ளே இருந்து தொலைக்காட்சியில் பேசமுடியுமா? 


அண்ணா அசாரேவின் போராட்டத்திற்கான தேவைகளை புதில்லி மாநகராட்சி செய்துதருகிறது. போபால் நச்சுவாயுவை எதிர்த்து போராட முன்வந்தால் இந்த உதவி கிடைக்குமா?

அரசின் அநீதியை எதிர்த்து அண்ணா அசாரே போராடுகிறார். அதே அரசின் அநீதியை எதிர்த்து மாவோயிசவாதிகளும் போராடுகிறார்கள். ஆனால் மாவோயிச போராளிகளை ஊடகங்கள் ஆதரிக்க மறுப்பது ஏன்? அண்ணா அசாரே போராட்டம் சமூகத்தின் மேல்தட்டு மக்களின் போராட்டம். மாவோயிச போராட்டம் என்பது அடித்தட்டு மக்களின் போராட்டம். ஆக, அநீதிக்கு எதிராக போராடுவது முக்கியமல்ல, யார் போராடுகிறார் என்பதுதான் ஊடகங்களுக்கு முக்கியம் என்கிறார் அருந்ததி ராய்.

நிலத்தையும் வாழ்வாதாரங்களையும் கார்ப்பரேட் நிறுவனங்களிடம் இழக்கும் மக்கள் வந்தேமாதரம் என்றும் பாரதமாதாகீ ஜே என்றும் எப்படி போராட முடியும்? என்று கேட்கிறார் அருந்ததி ராய்.

இப்போது அண்ணா அசாரே ஆதரவாளர்கள் "நீங்கள் எங்களை ஆதரிக்காவிட்டால், நீங்கள் உண்மை இந்தியர்களே இல்லை" என மிரட்டும் தொனியில் பேசுவதாகவும் கூறுகிறார் அருந்ததி ராய்.

ஊழல் என்பது கணக்குத்தணிக்கை சிக்கல் அல்ல. அது சமூக ஏற்றத்தாழ்வுகளுடனும் தொடர்புடையது. அதிகாரக்குவிப்பே ஊழலுக்கு அடிப்படை என்று கூறும் அருந்ததி ராய் - லோக்பால் விசாரணை வரம்பிற்குள் தனியார் கார்ப்பரேட் நிறுவனங்களையும் ஊடகங்களையும் கொண்டுவர வேண்டும் என்கிறார்.

"தனியார் கார்ப்பரேட் நிறுவனங்களையும் ஊடகங்களையும் லோக்பால் விசாரணை வரம்பிற்குள் கொண்டுவர வேண்டும்" என்கிற இந்த ஒரு கோரிக்கையை கேட்டால் அண்ணா அசாரே கூட்டம் ஓடி ஒளிந்துவிடும். ஏனெனில், போராட காசு கொடுப்பதும் ஓசியில் விளம்பரம் கொடுப்பதும் அவர்கள்தானே!

ஈழத்தில் பல்லாயிரக்கணக்கான தமிழர்கள் கொன்றுகுவிக்கப்பட்ட போது அதனை எதிர்த்து போராடிய தமிழரல்லாத மிகச்சிலரில் - அருந்ததி ராய் முக்கியமானவர் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. அவரது கருத்தை இங்கே காண்க: ARUNDHATI ROY: I'd rather not be Anna

அண்ணா அசாரே: சுற்றுலா போராட்டமா? சுதந்திர போராட்டமா?

பெரும்பணத்தை எதிர்க்கத்துணியாமல், ஆளும் அரசியல் வாதிகளை மட்டுமே குறிவைக்கும் அண்ணா அசாரே ஊழலை ஒழிக்கப்போகிறாராம். ஐ.பி.எல் அல்லது ஒருநாள் கிரிக்கெட் மேட்ச் இல்லை என்பதால் மெழுகுவர்த்தியை தூக்கிக்கொண்டு பகுதிநேரமாக போராடவந்துள்ள மேனாமினுக்கி கூட்டம் நாட்டை மாற்றப்போகிறதாம். நகைச்சுவை மிதமிஞ்சிப்போகிறது!

ஊழலுக்கு அடிப்படை காரணமாக இருக்கும் பெரும் பணக்கார, கார்ப்பரேட் நிறுவனங்கள் குறித்து வாய் திறக்காமல், தமது உண்ணாவிரத நாடகங்களுக்காக அந்த கார்ப்பரேட் நிறுவனங்களிடமே காசுவாங்கும் - "சுற்றுலா போராளிகள்" இதனை இரண்டாவது சுதந்திரப் போராட்டம் என்று கூறி, சுதந்திரப்போராட்டத்தையும் கூட இழிவு படுத்திக்கொண்டிருக்கிறார்கள்.

சமூகநீதிக்கு எதிரான கூட்டம், நாடெங்கும் இயற்கை வளங்கள் கொள்ளைபோவதை - பொருளாதார வளர்ச்சி என்று ஆதரிக்கும் கூட்டம்: இப்போது சமூகநீதியைவிட, வாழ்வாதார உரிமைகளைவிட ஊழல் ஒழிப்புதான் மிகப்பெரிய தேவை என பம்மாத்து காட்டுகின்றனர்.

2011 ஏப்ரல் 3 முதல் 11 வரை அண்ணா அசாரேவின் போராட்டத்தினை 655 மணி நேரம் ஆங்கில தொலைக்காட்சிகள் ஒளிபரப்பியுள்ளன. 5657 காட்சிகளாக ஒளிபரப்பப்பட்ட இந்த நிகழ்ச்சிகளில் 5593 காட்சிகள் அண்ணா அசாரேவுக்கு ஆதரவாக அவரைப் புகழ்ந்தும், வெறும் 65 காட்சிகள் அவரை விமர்சித்தும் வெளியிடப்பட்டுள்ளன. தொலைக்காட்சிகள் தூக்கிப்பிடிக்கும் இந்த சோளக்கொல்லை பொமை எத்தனை நாள் தாக்குப்பிடிக்கும்?

அண்ணா அசாரே கூட்டத்தின் பம்மாத்து குறித்த ஆங்கில கட்டுரை கீழே:

Why they feel cheated

While a dictatorial government grapples with dissent, the aam aadmi has reasons to scoff at the “second freedom movement”, says JAY MAZOOMDAR

Thursday, Aug 18, 2011

It does not matter if the NDA was as corrupt as the UPA or less. This shameless government sucks. It does not matter if Team Anna is a bunch of right wing and/or foreign-funded megalomaniacs. They want to end corruption. It does not matter if thousands of Anna supporters are out on the streets to earn their few moments on TV or a righteous high. They support the cause.

Yet, the “second freedom struggle” leaves the aam aadmi feeling cheated. Much more aam than you and me, they are not both victims of corruption and potentially corrupt; for example, not your regular three-wheeler guy who fleeces you and is in turn get fleeced by cops. The more aam Indian, the majority, is rarely even in a position to offer or demand bribe. So why do they feel cheated?

Is it because the aam aadmi has been offered a Hobson’s choice: Suffer corrupt politicians who handpick corrupt bureaucrats to loot the country and countrymen on behalf of corrupt business interests; or back a group of self-appointed, ham-handed dictators who blackmail the democracy with a fast-unto-death to accept their panacea of a law?

Is it because some (not-so-aam) people want the rest to believe that the end justifies the means?  Ironically, this approach is the first sign of the corruption that Team Anna’s fascist “means” so dramatically aim to “end”. When a few men want the Parliament to accept a law they drew up in their drawing (or conference) rooms, it corrupts the democracy itself. If successful, it will be a dangerous precedent since most Indians have compatible experience in fasting and many are far bigger crowd-pullers (read mobilisers) than Anna. And few of them even pretend to be Gandhians.

Does the aam aadmi feel cheated because Anna and his team refuse to contest polls? The aam aadmi can rarely fight elections successfully but she can and does swing results. But to swing in real change, the aam aadmi needs better options to choose from. Voters have not been able to make Kerala a heaven; they could not have irrespective of the regularity with which they shuffle if they have only two cards to deal with. Voters braved political corruption of the worst magnitude in West Bengal to end the Left rule, but a single available alternative means they may not be adequately rewarded. Since Anna’s team claims popular support, they should have offered options, however small, to voters. Instead, Anna preferred to idolise Narendra Modi, whose Gujarat is high up there on the lists of Indian states based on sundry development indices, and corruption.

Or is it because the media showcases a few thousand largely middleclass Anna supporters in a few cities to brand a “mass movement”? Step out of comfort zones of news studios and Jantar Mantar, millions of aam aadmi just cannot afford to appreciate this urban concern for corruption that is limited to bribery – not-so-small and very big. Just like the not-so-aam supporters of Anna cannot grasp the fact that corruption in fact means total disempowerment – socio-political and economic, including loss of livelihood and lives -- for the majority of the Indians.

Does the aam aadmi feel cheated because Team Anna’s crusade against corruption limits itself to politicians and bureaucrats? All over the world, politics and governance are dictated by big money. We know all political parties are backed largely by the same set of business interests. That is why the level of corruption does not fluctuate dramatically with changes in the government.

So what does the aam aadmi make of an anti-corruption movement that keeps mum on big money, publicly praises a political ideology (RSS-BJP) and launches its campaign when the rival political coalition is at the Centre? I am not sure. I suspect the aam aadmi is too busy just surviving to care for all these nuances.

In a country obsessed with Bollywood and cricket, it is rarely that the media sustains interest in a cause. When the media does, it often calculates the coverage cost involved against the potential gain such as TRPs. Lets not presume that media houses lapped up Anna’s “mass movement” because it was “home delivered” to them in the Captal and in other cities. Lets not also presume that all of those thousands who turned out in different cities in support of Anna were inspired by the hungry presence of hundreds of news cameras.

But it is one thing for the media to brand an urban picnic campaign against bribery as a “mass movement” or for the people to walk down a couple of blocks flanked by cameras, quite another to play blind and deaf when the aam aadmi fights for survival in different corners of the country after being denied their bona fide by the government and the judiciary.

Of course, it is a small triumph for democracy when thousands walk the city streets, not necessarily to support the Team Anna’s dictatorial demands but to protest against the government’s ever-swelling arrogance that does not allow any room for dissent. But shameless administrations have been quashing protests in far more undemocratic, often barbaric, ways across the country. Theaam aadmi is getting arrested, thrashed and killed not only for opposing or demanding new laws but merely demanding that the laws of the land be followed.

Where were the cameras when children and 80-year-olds braved the forces by lying down on scorching sand, every day for weeks, to protect their land that cannot be touched, as per the laws of the land, without their consent? How many of those who are now fawning over the “second freedom struggle” on way home from office or college joined the aam aadmi’s battle of livelihood and survival against Posco in Orissa’s Jagatsinghpur? Or “gathered spontaneously” at any of those numerous sites where India’s land, forests, minerals and rivers were doled out to big money -- desi or foreign -- and entire communities were forced to destitution?

The Orissa sellout to Posco could end up in the region of Rs 3-4 lakh crore: a much bigger loot than even the 2G Spectrum mega scam that apparently triggered the protests on our city streets in support of Anna. The aam aadmi cannot cite figures and tabulate costs of lost lives and livelihood to demand primetime attention. But she feels cheated when her not-so-aam fellow citizens in the cities and the media finally wake up to fight corruption and yet do not stand by her in her battles.  

Yes, the aam aadmi feels cheated because the not-so-aam refuse to leave their comfort zones even while claiming to fight an aam cause. But then, it sounds cool on broad Delhi roads when you ask the corrupt to quit India. In goddamn places like Jagatsinghpur, it is more like do or die.

Mazoomdaar is an independent journalist

http://thehoot.org/web/home/story.php?storyid=5447&mod=1&pg=1&sectionId=21&valid=true

அண்ணா அசாரேவின் மறுபக்கமும் மேட்டுக்குடிகளின் வலிக்காத போராட்டமும்!

அண்ணா அசாரே இப்போது கடவுளாக்கப்பட்டுவிட்டார். முன்பெல்லாம் விபச்சாரம் செய்தார்கள் என்று சில பெண்களை நிற்கவைத்து அந்த நிழற்படத்தினை பத்திரிகைகளில் வெளியிடுவார்கள் - ஆனால் அதில் எல்லாம் விபச்சாரத்தின் மற்றொரு பக்கமான ஆண்களின் படம் வராது. இந்த கூத்துக்கு கொஞ்சமும் குறையாத போராட்டத்தைதான் அண்ணா அசாரே கூட்டத்தினர் நடத்திக்கொண்டிருக்கின்றனர்.

இந்தியாவில் ஊழலுக்கு அடித்தளம் அரசியல்வாதிகள் அல்ல. தாராளமயக் கொள்கையால் விசுவரூபம் எடுத்துள்ள பெருநிறுவனங்களின் பேராசையே ஊழலுக்கு முக்கிய காரணம். ஆனால், அதே தனியார் முதலாளிகள் தான் இப்போது அண்ணா அசாரேவின் போராட்டத்துக்கும் பணம் கொடுத்துவருகின்றனர். தனியார் முதலாளிகளுக்கும் அரசியல் அதிகார வர்க்கத்துக்கும் இடையே "ஊழல் தூது" சென்ற பத்திரிகைகள்தான் இப்போது இந்த போராட்டங்களையும் ஊதி பெருக்கின்றனர்.

அலைக்கற்றை வழக்கில் ராசாவும் கனிமொழியும் உள்ளே இருக்கிறார்கள், ஆனால், அந்த ஊழல் பணத்தைக் கொடுத்த டாட்டா, அம்பானி கூட்டத்தினர் வெளியே இருக்கின்றனர். அலைக்கற்றை ஊழலில் உருவான டாட்டா டெலிகாமும், யுனிநாரும் தங்களது தொழிலை ஏகபோகமாக நடத்திக்கொண்டுதான் இருக்கிறார்கள்.

நாட்டில் எத்தனையோ வீரமிக்க, தியாகப் போராட்டங்கள் நடந்துகொண்டுதான் இருக்கின்றன. அவற்றையெல்லாம் கொச்சைப்படுத்தும் - பார்ப்பன மேட்டுக்குடி கூட்டம் இப்போது பம்மாத்து போராட்டங்களை உலக புரட்சியாக சித்தரிக்கின்றது. ஈரைப் பேனாக்கி, பேனை பெருச்சாளியாக்கி, பெருச்சாளியை பெருமாளாகவும் ஆக்கும் வித்தை ஊடகங்களுக்கு கைவந்த கலைதானே!

இந்நிலையில் அண்ணா அசாரே குறித்து முழுவதுமாக அறித்துகொள்ள கீழே படியுங்கள் (மன்னிக்கவும்: செய்தி ஆங்கிலத்தில் உள்ளது):

Try to look beyond the self-righteous footage, the soundbites and media hype. Consider what I am writing on its merits. Question everybody’s motives, including mine. Read this and think. Ask questions. Verify everything. Please think for yourself.

TEAM ANNA’S UN-GANDHIAN WAYS:

A.      UNTRUTH. CAMPAIGN BASED ON IGNORANCE OF MASSES. You should focus on whether the Jan Lokpal Bill mooted by Team Anna Hazare is superior and more effective than the government version? Whether it is more implementable and will have greater deterrent effect on corrupt people? Most of frenzied people fasting in various cities have not read the two versions (Jan Lokpal Bill http://www.lokpalbillconsultation.org/docs/lokpalbill2_2.pdf and Govt’s of Lokpal Bill http://persmin.nic.in/Lokpal/Lokpal_Bill_Version2.3.pdf ). Most people are taking an unreasoned stance based on blind faith. It is Team Anna’s duty to dispel this ignorance, but instead, they are fuelling this movement with ignorance and misinformation.

B.      NOT MORAL FORCE. CAMPAIGN BASED ON MEDIA. The Gandhian method of Satyagraha is based on moral force, not on feeding a media frenzy. There is nothing Gandhian about creating a campaign that depends on creating a visual impact through Lokpal Bill burning and candlelight walks, rather than creating a change of heart in the opponent. What is currently being used is brute force of media.

C.      NO HUMILITY. CAMPAIGN IS BASED ON ARROGANCE. To create a change of heart in a Gandhian way, you have to be meek and mostly silent – and not boastful about making governments fall. You have to be introspective and use “soul-force”. Satyagraha means Satya + Agraha – literally, the Command by Truth Force. Arm-twisting and making the other side look terrible is not Satyagraha of any kind; these are political tactics traditionally used by opposition parties.

D.      UNTRUTH. MYTH OF GOOD VERSUS EVIL. The public perception has been engineered that “Team Anna = Anti-Corruption, UPA Govt = Pro-Corruption”. The soundbites on television are showing that the supporters think they are fighting against “corruption”, and the UPA government is obstructing them because it wants to protect corruption.

E.       UNTRUTH. UNNECESSARILY CRYING FOUL. It is the duty of Anna Hazare and Arvind Kejriwal to educate people that there is something called Rule of Law, and that if you protest by some methods, you may expect the police to legitimately clamp down on you with prohibitory orders. Yes, you may defy the orders and protest, but if the police arrests you, please don’t cry foul! Being arrested or attracting police action is a normal part of civil disobedience in all civilized nations; why portray the cops as villains?

F.       VIOLENCE. RAMMING A LEGISLATION DOWN THE NATION’S THROAT. There is a legitimate way of introducing Bills in parliament. To introduce Jan Lokpal, there are constitutionally acceptable methods available to citizens.  Alternatively, to ask for changes in a Bill such as govt version of Lokpal, there are ample opportunities available to all of us. After availing such opportunities, one may further create public pressure for acceptance of such changes by protesting and fasting. But trying to ram down a fully-formed Jan Lokpal Bill into Parliament by arm-twisting the government defies all Constitutional logic, and is extremely arrogant. It is an insult to the citizen of India, leave alone parliamentarians. There is nothing Gandhian about this!

G.     NOT PEACEFUL. CONFRONTATIONIST & TU-TU MEIN-MEIN APPROACH. Any Gandhian will tell you that when you are doing Satyagraha, you cannot play the blame game with people on the other side of the table. You can’t keep running to the media and running down the government while negotiations are in progress. If you really want the government to consider your terms, you have to adopt a gentle and respectful approach.

H.      SUBJECTIVE. LACK OF INTROSPECTION. A Gandhian approach is marked by a constant awareness of ones own faults, and a readiness to correct oneself even mid-stream. Satyagraha demands a constant attention to the correctness of ends and means. One is not a Satyagrahi if one holds if that the end justifies the means!

I.        VIOLENT. PROVOKING DIRECTIONLESS ANGER. The present method is provoking anger against “the system”, which is not directed against anything in particular. It targets “corruption” which is a nebulous, all-inclusive term. Charges of corruption can be leveled against anybody and everybody. In short, this campaign provokes ANTI-ESTABLISHMENT SENTIMENTS.

J.        NO COMPASSION. ACTING IRRESPONSIBLY, PROVOKING VIOLENCE. Angry sentiments and mass mobilizations against “corruption” can be ignited at any time, and erupt into mob fury. Anna’s rhetoric (such as “If Gandhiji’s methods don’t work, then Shivaji’s methods) is not entirely peaceful. Angry mobs are being mobilized in every city; even a couple of stray incidents by over-zealous unemployed persons can start a nationwide chain reaction of stone-throwing, arson, looting etc – all in the name of anti-corruption! Gandhians are supposed to set up a mood of calm contemplation and prayer while fasting.

HOME TRUTHS ABOUT ANNA HAZARE:

1)      IS THIS THE FIRST TIME ANNA HAZARE USED THE ‘I WON’T LEAVE THE JAIL’ TACTIC? No, he has done this in the past. See this video of May 2009, where he is standing in the Sahyadri government guest house in Mumbai and boasting about how Maharashtra government is afraid of him.http://www.youtube.com/watch?v=1XIhIT40mQk

2)      DOES ANNA HAZARE TRULY UPHOLD PEOPLE’S DEMOCRATIC RIGHT TO PROTEST PEACEFULLY? I staged an indefinite fast at Ralegan Siddhi in October 2010, from October 6 to October 12 (and thereafter in Mumbai till October 14). For three days and nights, I stayed outside Anna Hazare’s room in the temple where he lives, without even a placard or slogan. Anna knew why I was fasting. And then, in front of my eyes, Anna called his Panchayat members and told them to call the police. The next day, a police jeep picked me up and produced me before the Taluka Magistrate. “The village panchayat has passed a resolution that except Anna, nobody else can fast in the village,” he said. Neither police, nor village panchayat, nor Anna’s office gave me a copy of this resolution. The village temple is a public place where some people sleep every night. Read this news item: http://tinyurl.com/mirror-news-item1

3)      IS ANNA HAZARE SERIOUS ABOUT CORRUPTION? To his great credit, Anna has achieved much by engagement with Maharashtra government. He has created an anti-corruption mechanism that is as powerful as the RTI Act (which also Anna helped to father). Anna’s Bhrashtachar Virodhi Jan Andolan Nyas, has branches all over Maharashtra, and its office-bearers enjoy a privileged place in the new mechanism. But, instead of promoting the use of this mechanism, they are letting it wither away through disuse. Details: http://tinyurl.com/corruption-eradication-cmtee

4)      DOES ANNA HAZARE UPHOLD DEMOCRATIC VALUES & INSTITUTIONS? Anna’s village Ralegan Siddhi is a “model village”, with no liquor shops, no shops selling gutka etc. Why? Because Anna outlawed it. Anna is the undisputed raja of this tiny kingdom, and the village panchayat is subservient.

Anna cleaned up this village by beating up those who drank liquor, smashing the liquor shops etc. Read http://annahazarebhrashtacharvirodhijan.blogspot.com/

Anna Hazare runs some trusts and societies. One of them, Bhrashtachar Virodhi Jan Andolan Nyas, has branches all over Maharashtra. Office-bearers in these organizations are there by Anna’s pleasure. These organizations are virtually a one-man show. Please find out whether there are actual activities happening in your city or district; you will be sorely disappointed.

5)      DOES ANNA HAZARE NURTURE A SECOND LINE OF LEADERS? In all his decades as a social activist, Anna Hazare has not allowed the emergence of a number-two. He does not entrust his work to anybody. In that sense, Anna is not a democratic person by temperament. Try to find Anna’s second-in-command if you can! (Arvind Kejriwal is not a second-in-command.)

6)      ARE ANNA HAZARE’S ASSOCIATES FRIENDLY & TRANSPARENT PEOPLE? Anna’s associates and are secretive, evasive and non-committal. Even the members of Anna’s organizations have a hard time tracking his movements, meeting him, or holding him accountable for anything. They are stonewalled and sidetracked.

7)      DOES ANNA HAZARE SHARE CREDIT? Ask Anna Hazare how the Right to Information Act came about, and you will hear a litany about how HE fasted, and what all HE did. There is no mention of Aruna Roy, Arvind Kejriwal and Prashant Bhushan, who played key roles.

Those of you who are swearing to die for Anna Hazare, please take a word of caution. He is not a democratic person. He is at best a benevolent dictator with very strong ideas of right and wrong. Yes, he is a clean and morally upright person, but no, he is not accountable or answerable to anybody. He is a law unto himself. And he is not exactly a Gandhian. (But please don’t take my word for it; find out for yourself.)

WHY I FEEL THIS CAMPAIGN IS LEADING TOWARDS PARTY FORMATION:

a)      POPULAR DEMANDS THAT ARE IMPOSSIBLE TO FULFILL. Making an impossible demand enables you to get people’s support for a very long time, and build a party structure around such support. By isolating and demonizing the government in power, it enables you to build yourself up as an opposition party for the coming elections. A similar tactic was employed by Bharatiya Janata Party when they demanded demolition of Babri Masjid and building of Ram temple.

If getting a good legislation was genuinely the objective of this campaign, then I think a more conciliatory approach would have been adopted. If it was their aim to make a dent in the problem of corruption, then they would have had more acceptable and do-able targets for the UPA government.

For instance, they might have supported the government Lokpal Bill but pressed for some crucial amendments. And then they would have focused on tight implementation of the key provisions.

Instead, Team Anna is asking for things that would make it impossible for government, parliament or judiciary to function i.e. (i) Prime Minister should be under Lok Pal scanner even during his term in office. (ii) Judiciary, MLAs, MPs, bureaucrats, clerks, peons etc should all be under the same authority. (iii) Life imprisonment should be awarded for corruption. If conceded, these demands would not only make it impossible for the Prime Minister and Judges to function, but also strike fear into the heart of judges and officials who deal with hundreds of people every month, and are forced to displease many. The Jan Lokpal Bill would make put such people continuous targets for mala-fide complaints. Who would want to do such a job in such dangerous conditions? Such a legislation would start a witch-hunt!

b)      NO-WIN SITUATION FOR UPA GOVT. When you continually goad and embarrass a party in power, you make it very unrewarding to concede to your demands. The current situation is a No-Win situation for the UPA government: If it concedes Anna’s demands and tabled Jan Lokpal Bill before Parliament, then it would get no credit for it, and Manmohan Singh would be projected as a very weak PM. If this happened, the government would be overwhelmed by copy-cat agitations in the months to follow; therefore that is not an option. If they seek to seek Anna Hazare halfway, they have to contend with his take-it-or-leave-it kind of stance, and they will end up looking weak. If Anna Hazare dies fasting, or if they drive him away for any reason, then the UPA government will surely be portrayed as a brutal regime. Creating a No-Win situation for the government MAKES SENSE ONLY IF YOU WISH THAT YOUR DEMANDS SHOULD NOT BE MET.

c)      CROWD PLEASING TACTICS. Many features of Jan Lokpal Bill were written in by Arvind Kejriwal during his public consultations in different cities. People would raise their hands and give their suggestions, and Arvind would say (for instance), “Good idea! The maximum punishment should be life imprisonment! I’ll add that into the Jan Lokpal Bill.” Needless to say, you don’t have to worry about implementability if crowd-pleasing is the ultimate objective; you can promise all things to everybody!

d)      POLITICAL STRATEGICIANS. For years, I have seen that Arvind Kejriwal was dreaming up shortcuts to break into the system and gain power for himself and a small power-group including Kiran Bedi, J M Lyngdoh and Prashant Bhushan. Meanwhile, Praful Vora and Mayank Gandhi have been strategizing for years, trying to make Jagrut Nagrik Manch (JaNaM) a party for political aspirants among middle-class citizens in Mumbai and mainly Juhu-Vile Parle area. This year, both Mayank and Praful have neglected JaNaM, although Municipal elections are round the corner. Why? I think that it is because they are achieving the same objectives through the imminent launch of the Jan Lokpal Party or India Against Corruption (IAC) Party.

e)      BUILDING A MASS-CONTACT DATABASE. All those millions who have replied to bulk SMSes, given missed calls to signify support, or responded to opinion polls are the automatic supporters of JL or IAC Party. With such a large database of supporters, and a catch-all please-all objective of “anti-corruption movement”, you have a winning formula!

Friends, am I against formation of Jan Lokpal or India Against Corruption Party? No; it may be worthwhile and necessary to have such a party. But I am definitely against playing on people’s sentiments and fooling the public to secretly build the mass base for such a party. And yes, I am against anybody fooling around with an elected government, with the administration and with the law-and-order situation for such political objectives.

The framing of a very beneficial Whistle-Blowers’ Bill (Public Interest Disclosure Bill) was subverted by Arvind Kejriwal, and the Jan Lokpal Bill campaign was built on its ashes. This is a great loss to all the whistleblowers and RTI activists, who are in desperate need of a law for their personal protection.

I for one would feel very angry if an unambitious-but-implementable Lokpal Bill was thwarted, not because my fellow activists wanted an alternative legislation, but because they really wanted to build a political party on the ashes of the Lokpal Bill.

Warm Regards,

Krish

98215 88114

PS: This article will offend many friends. Nevertheless, I am writing this with a clear conscience, because as activists, it is our dharma to question all our leaders and hold them to high ethical standards. If Manmohan Singh and Sonia Gandhi are our leaders, so are Anna Hazare and Arvind Kejriwal – so what if they are activists? We cannot have high benchmarks of accountability for politicians, and no benchmarks for activists. Sorry Arvind. Sorry Annaji. And sorry, all my colleagues who are physically and emotionally involved in India Against Corruption movement.